کتاب عصر ظهور از منظر آیت الله بهچت که سال گذشته توسط نشر معارف (وابسته به نهاد رهبری در دانشگاهها) چاپ شد، جهت دانلود در در دسترس منتظران حضرتش قرار میگیرد. کتابی کم حجم و پر از نکات مهم از زبان ایت الله بهجت.
میتوان گفت پاسخ بسیاری از شبهات مطرح درباره علامات ظهور، داعش، سفیانی و... را میشود در این کتاب کم حجم یافت.
دانلود کتاب عصر ظهور از زبان آیت الله بهجت
امام
زمان چگونه این همه عمر می‌کند؟
آخر مثلاً الآن هزار و دویست و خرده‌ای
سال با کم و زیاد دارد. حدود 1200 سال دارد. حالا شما ممکن است بگویی: دو
هزار سال دیگر بیاید؟ میشود یک آدم دو، سه هزار سال عمر کند؟
قرآن یک قصه‌ای را نقل می‌کند، در سوره
بقره آیه 259، این آیه بزرگی است. ولی چند کلمه را بلد هستید.
«یوم» یعنی روز. «هذا» یعنی چه؟ «عام» یعنی چه؟ سال... «مأة» یعنی صد. عرش یعنی کرسی. طعام هم یعنی طعامی که می‌خوریم. شراب یعنی چه؟ یعنی آن چه می‌نوشیم. نه یعنی آب جو! به هر نوشیدنی شراب می‌گویند. قریه یعنی چه؟ قریه یعنی قریه. چند کلمه را می‌فهمیم، باقی هم آیات را می‌خوانم. بگذارید من قصه‌اش را بگویم. پیغمبری سوار الاغ بود و از کنار قریه‌ای می‌گذشت. دید این قریه... اصولاً خودتان هم می‌دانید، یک خانه ای که خراب میشود، اول سقف می‌ریزد. این پایه‌ها یک مدتی می‌ماند. بعد کم کم پایه‌ها هم می‌ریزد. این را می‌گویند: «خَاوِیَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا» (بقره/259) یعنی اینقدر ساختمان کهنه است که دیگر پایه هم روی سقف افتاد. سقف که خیلی سال است پایین آمده است. دیگر پایه‌ها هم روی سقف برگشت. این را می‌گویند: «خَاوِیَةٌ علی عُرُوشِها» یعنی پایه روی سقف افتاده است. یعنی سالهاست خراب شده است.
پیغمبری سوار الاغ بود. می‌گویند حضرت عزیر بود. از کنار
قریه‌ای می‌رفت. دید این قریه از ان قریه‌هایی است که سالها کهنه شده است و
سقف که هیچ، پایه‌هایش هم روی سقف افتاده است. از خدا پرسید: خدایا این
مرده‌ها را چطور زنده می‌کنی؟ تا گفت: چطور زنده می کنی؟ خدا مرگش داد...
پیغمبر مرد! الاغ هم مرد. بعد از صد سال او را زنده کرد. از او پرسید: چند
وقت هست اینجا هستی؟ چشم‌هایش را مالاند و «یوماً» یعنی چه؟ «َوْ بَعْضَ
یَوْمٍ» یا یک روز و یا قسمتی از یک روز! گفت: نه! صد سال پیش سؤالی کردی،
چطور؟ تو را مرگ دادم. حالا نگاه کن، می‌خواهم روبروی چشم تو الاغ را زنده
کنم. استخوان‌های الاغ سر هم جفت شد، پوست و گوشت هم رویش دواند و شروع به
عر عر کردن کرد. گفت: اینطور... گفت: حالا نگاه به نوشیدنی‌ات کن!«فَانظُرْ
إِلَىٰ طَعَامِکَ وَشَرَابِکَ» نوشیدنی‌ات را ببین. طعامت را هم ببین.
غذایت را نگاه کن. «لَمْ یَتَسَنَّهْ» این غذا هیچ تغییری پیدا نکرده است.
یک امتحان ریاضی، یک سال 52 هفته است. غذا بیرون از یخچال بعد از دو هفته خراب میشود. این غذا صد سال بیرون از یخچال خراب نشد. صد سال چند تا 52 تا است؟ 100 تا 50 تا 5000 تا! 100 تا هم دو تا، دویست تا! پنج هزار و دویست برابر عمر طبیعی این غذا سالم است. غذایی که باید یک هفته خراب شود، پنج هزار و دویست هفته خراب نشد. خداوند می‌خواهد در این آیه بگوید: من اگر بخواهم، غذایی که یک هفته خراب میشود، پنج هزار برابر عمر طبیعی آن سالم نگه می‌دارم. عمر امام زمان چیزی نبوده است. شما ماشین حساب دارید. 1200 سال را تقسیم بر 75 سال کن. ده، دوازده برابر عمر طبیعی‌اش زنده است. تا پنج هزار سال جا دارد. قرآن بخوانم. «أَوْ کَالَّذِی مَرَّ عَلَىٰ قَرْیَةٍ» از کنار قریه‌ای می‌رفت. «وَهِیَ خَاوِیَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا» پایه‌هایش هم روی سقف ریخته بود. «قَالَ» پرسید «أَنَّىٰ یُحْیِی هَـٰذِهِ اللَّـهُ بَعْدَ مَوْتِهَا» خدا چطور اینها را بعد از مرگش زنده می‌کند؟ «فَأَمَاتَهُ اللَّـهُ مِائَةَ عَامٍ» خدا مرگش داد.«ثُمَّ بَعَثَهُ» شما معنا کنید... بعد از صد سال مبعوث شد. یعنی زنده شد. «قَالَ» از او پرسید: «کَمْ لَبِثْتَ» چند وقت است اینجا هستی؟ چه کسی گفت؟ خدا گفت یا بنده خدا؟ خدا... «قَالَ لَبِثْتُ یَوْمًا أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ» یک روز یا نصف یک روز! گفت: نخیر! ۖ «قَالَ بَل لَّبِثْتَ مِائَةَ عَامٍ فَانظُرْ إِلَىٰ طَعَامِکَ وَشَرَابِکَ لَمْ یَتَسَنَّهْ» نگاه کن به غذا و نوشیدنی‌ات، «لَم یَتَسَنَّه» یعنی «لَم یتغیر» این آیه به ما می گوید: قدرت خدا محدودیت ندارد... اگر خواستی به بچه‌ات هم درس بدهی، این برای بزرگ‌ها بود که قرآن خواندم. به بچه‌ها هم بگو: ببین آقاجون، موی ابرو هشتاد سال ثابت است. موی مژه هشتاد سال، نود سال، صد سال ثابت است. موی سر و صورت را هرچه اصلاح می‌کنی هفته دیگر جایش پر میشود. پوست یکی و گوشت یکی، نان یکی و آب یکی، کربن یکی و اکسیژن یکی. خدا خواسته یک مو ثابت و یک مو متغیر باشد. همانطوری که در هر صورتی یک مو ثابت است و یک مو متغیر است، خدا در جامعه یک آدم را ثابت نگه می‌دارد و باقی آدم‌ها را متغیر... اشکال دارد یک نفر را زنده نگه دارد؟
سؤال:
امام زمان کی می‌آید؟
حدیث داریم هرکس گفت: کی می‌آید، به او درغگو
بگویید. «کذب الوقاتون» وقات کسی است که وقت تعیین می‌کند. «کذب» یعنی دروغ
می‌گوید. ممکن است امام زمان هفته دیگر بیاید، ممکن است پنج هزار سال دیگر
بیاید. ما نمی‌دانیم. ما حق نداریم، نمی‌دانیم. این علمی است که فقط دست
خود خداست. بعضی از علم غیب‌ها را اولیای خدا می‌دانند. یکسری علم است که
مخصوص خود خداست. یعنی پیغمبرها هم نمی‌دانند. «و بحق علمک الذی استأثرت به
لنفسک» یعنی تو را به حق آن علمی که به احدی حتی به انبیاء ندادی. بعضی
علم‌های غیب را به انبیاء داده است. می‌گوید: «تلک ابناء الغیب نوحیها
الیه» علم غیب را به تو دادیم. علم غیب هم دو دسته است. علم غیب ویژه، گاهی
وقت‌ها در یک ساختمان می‌گویند: این مخصوص رئیس جمهور است. حتی وزیر هم
بیاید، راهش نمی‌دهند. یکوقت نه می‌گویند: این مهمانان ویژه! حالا هرکس،
مدیر هم می‌تواند استفاده کند. هیچکس نمی‌تواند وقت تعیین کند.
بله،
بعضی‌ها یک ژست‌هایی می‌گیرند، ژست عارفانه! طوری هم حرف می‌زنند به خود من
هم گاهی رسیدند و یک حرف‌هایی زدند. آقای قرائتی دعا کن. ظهور نزدیک
است!!! به تو چه! اصلاً تو چه کاره هستی که می‌گویی: ظهور نزدیک است یا دور
است؟ «کذب الوقاتون»! هرکس می‌گوید: ظهور نزدیک است... وظیفه ما چیست؟
آیا نماز شب در قرآن کریم آمده است؟
در سوره مزمل آمده " قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِیلًا أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلًا" مراد از" قیام در لیل" قیام در شب براى نماز است، پس کلمه" لیل" مفعول فیه است، که مجازا مفعول به واقع شده، مثل اینکه مىگویند:" دخلت الدار- داخل شدم خانه را"، که حقیقتش" دخلت فى الدار- داخل شدم در خانه" است.
و از ظاهر سیاق بر مىآید که جمله" نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِیلًا أَوْ زِدْ عَلَیْهِ"، بدل باشد از جمله" اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا"، که متعلق تکلیف" قم" است، و دو ضمیر" منه" و" علیه" به کلمه" نصف"، و ضمیر در" نصفه" به کلمه" لیل" بر مىگردد، و معناى آیه این است که نیمى از شب را بپا خیز، و یا کمى از نصف کم کن، و یا اندکى بر نصف بیفزا، و این تردید بین سه امر تردید تخییر است، مىخواهد بفرماید: مخیرى بین اینکه درست نیمى از شب را زنده بدارى، و یا کمى کمتر از نصف، و یا کمى بیشتر از آن را.
حادثه شب و یا نماز در دل شب ثابتقدمتر است- و یا درمطابقت قلب و زبان شدیدتر، و سخنى استوارتر و صائبتر است، چون خداى تعالى شب را مایه آرامش قرار داده، و نتیجه این آرامش این است که خاطر انسان از شواغل معیشت فارغ، و دست انسان از اسباب ظاهرى بریده است. إِنَّ نَاشِئَةَ الَّیْلِ هِىَ أَشَدُّ وَطًْا وَ أَقْوَمُ قِیلاً(المزمل/ 6).
در مورد نماز شب علاوه براینکه در سوره مزمل بدان اشاره شده ؛ در سوره ذاریات نیز آمده است.
در مجمع البیان در ذیل آیه" کانُوا قَلِیلًا مِنَ اللَّیْلِ ما یَهْجَعُونَ" (الذاریات/17) مىگوید: بعضى گفتهاند معنایش این است که: کمترین شبى است که بر آنان بگذرد، مگر آنکه مشغول نمازند- این معنا از امام صادق (ع) نقل شده «1».
و در همان کتاب در ذیل کلام خداى تعالى که مىفرماید:" وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ"(18)، مىگوید: امام صادق (ع) فرموده: منظور این است که در نماز وتر، که آخرین نماز شب است، و در نزدیکهاى صبح انجام مىشود، هفتاد بار استغفار مىکنند «2».
و در الدر المنثور است که ابن مردویه از انس روایت کرده که گفت: رسول خدا (ص) فرمود: براى شبزندهدارى و نماز شب، آخر شب را بیشتر از اول شب دوست دارم چون خداى تعالى فرموده:" وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ" «3». و در همان کتابست که ابن مردویه از ابن عمر از رسول خدا (ص) روایت کرده که در پاسخ کسى که از معناى جمله" وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ" پرسید، فرمود: یعنى نماز مىخوانند «4».
مؤلف: شاید تفسیر استغفار به نماز از این جهت است که استغفار جزئى از نماز شب، یعنى نماز وتر است، هم چنان که در آیه" وَ قُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ کانَ مَشْهُوداً" «5» منظور از" قرآن فجر" همان نماز است.
__________________________________________________
(1 و 2) مجمع البیان، ج 9، ص 155.
(3 و 4) الدر المنثور، ج 6، ص 113.
(5) سوره اسرى، آیه 78.
